فروش خودرو یا لپ لپ؟!
در یکی از طرح های پیش فروشی که یکی از خودرو سازان گذاست ۱۵ هزار نفر شرکت کردند.بدون انکه بدانند چه خودرویی میخریند ؟قیمت آن چیست و در چه زمانی تحویل داده میشود!
اینکه قیمت خودرو تا زمان تحویل مشخص نباشد امر نامتعارفی در کشور ما نیست اما اینکه ندانند چه خودرویی میخرند و چخ زمانی موعد تحویل آن است بدعتی جدید است در امر پیش فروش!
اصلا مگر میشود مشتری کالایی را بخرد که نه قیمت آن را می‌داند و نه زمان تحویل گرفتنش را و از همه عجیب‌تر، نه نام آن را؟ بیخود نیست طنازان شبکه‌های اجتماعی طرح اخیر فروش خودروسازان را چیزی شبیه «لپ‌لپ» دانسته‌اند؛ همان جایزه های تشویقی که برای کودکان میخرند بدون آنکه بدانند چه چیزی درون آن است؟!
بدون شک بازار خودرو ایران در حال حاضر اوضاعی ملتهب دارد و دست بسیاری از مصرف‌کنندگان واقعی، به خودرو با قیمت کارخانه نمی‌رسد اما آیا چنین شرایطی دلیل میشود که خودروسازان به روش‌های نامتعارف فروش روی بیاورند؟ آیا فروش خودروهایی که همه چیز آنها از قیمت گرفته تا مدل، به‌نوعی شانسی و نامشخص است، با اصول مربوط به حقوق مشتریان تناسب دارد؟ آیا می‌توان در دنیا موردی مشابه را مثال زد که خودروسازی اقدام به پیش‌فروش محصول کند، بی‌آنکه نام و مدل آن مشخص باشد؟
اگر دلیل اینکه قیمت وزمان تحویل را مشخص نکنیم را ، مشخص نبودن قیمت ارز و تحریم بودن بدانیم امری است تا حدودی عاقلانه اما اینکه مشتری حق انتخاب نداشته باشد و نداند بابت چه چیزی پول میپردازد امری است که نه نمونه جهانی دارد و نه به حقوق مشتری احترام گذاشته شده.
